Handleiding: hoe een auto aanschaffen als buitenlander in NY?
1. Koop een auto
Als je over veel geld beschikt, of als je lang kan/wil afbetalen, koop je een nieuwe auto bij een deftige dealer. In het andere geval zoek je je toevlucht tot zoekertjes in de krant of het internet. Daar kan je aanbiedingen vinden van privé mensen (die meestal als reden voor hun verkoop opgeven: "I want to buy a SUV, so I have to get rid of this one"), of van tweedehandsdealers. Als je -zoals wij- niets van auto's afweet is het gokken. Af te wegen factoren zijn het verbruik, de aankoopprijs en de eventuele prijs die je kan krijgen als je hem na een jaar terug verkoopt. Ons doel was dus om een kleine, niet te oude wagen te kopen. Aangezien iedereen hier met megagrote auto's rondrijdt is dat nog niet zo makkelijk. Er zijn de gigantische 4x4's die brullend over de weg scheuren en dan ook nog de lange glanzende zwart-, beige- of witgelakte Amerikaanse sleeën die je zoevend passeren. Na enkele automerken tegen elkaar te hebben afgewogen op allerlei saaie autoforums gingen we voor een Kia Rio die te koop stond bij een 'Autoplaza' hier in de buurt.
De verkoper -een louche uitziende Balkantiep, luisterend naar de naam Danni- bracht de auto in orde, liet hem keuren en belde Diederik met de boodschap "Yor car iez reddy, you pay me cash". Na het tellen van de ettelijke dollarbriefjes achter een muurtje in zijn betraliede barak die moest doorgaan voor kantoor, was de koop afgehandeld. 't Is natuurlijk te hopen dat die auto ok blijkt. Danni is niet bepaald wat je je voorstelt bij een vriendelijke garagist, type Decru of zo ;-), die koste wat het kost je auto voor jou in orde wil stellen. Maar dat zal de tijd nog wel uitwijzen.
2. Laat de auto verzekeren
Bel naar alle mogelijke verzekeringsmaatschappijen om een prijs te laten opmaken. Laat je Belgische verzekering een attest schrijven dat je al jaren ongevalloos door het verkeer laveert. Stel vast dat de buurt waarin je woont de prijs van een verzekering de hoogte kan injagen. Betaal te veel.
3. Laat de auto registreren
Het toppunt der bureaucratie: DMV (Department of Motor Vehicles).
Eigenlijk klinkt het makkelijk. Om je voertuig te laten registreren hoef je maar drie zaken te doen: je garagist alle officiële papieren laten invullen, een certificaat van je verzekeraar erbij steken en je identiteitsbewijzen meebrengen. Maar juist bij dat laatste wringt het schoentje. De bedoeling is dat je op verschillende manieren je identiteit bewijst en daarbij in totaal zes punten scoort. Je passpoort (drie punten) is al een goed begin. Maar dan wordt het moeilijker voor buitenlanders. Een Amerikaans rijbewijs? Hebben we niet. Bij het Amerikaanse leger geweest? Nope. Lid van een indianenstam? Nee. Een Amerikaanse wapenvergunning? Ook niet. Een erkend vluchteling? zucht. Na het schrappen van een heel lijstje dergelijke mogelijkheden kwamen enkel nog in aanmerking: een Employee ID-card (Diederik zijn badge van de unief) - één punt, een US Health Insurance Card (had Diederik ook al in z'n bezit) - één punt, en de bankkaart van Bank of America -één punt. Met alle documenten en onze zes punten aangekomen bij DMV verklaren de dames achter de balie doodleuk dat Diederik zijn Health Insurance-pasje niet geldig is. Op zo'n pasje staat namelijk een soort waarschuwing: this is not a proof of insurance. Diegenen die zo'n pasje in handen krijgen moeten gewoon het klantnummer nagaan en kijken of de informatie op het pasje klopt. Maar neen, geen discussie mogelijk met die b******. Een ongeldig pasje, en dus één punt te kort. Radeloos teruggekeerd naar huis. Ons afvragend of we ooit met die auto zouden kunnen rijden. In onze brievenbus, als een klein geschenkje uit een denkbeeldige hemel: Diederik zijn Social Security Card! Twee punten waard!! Nooit gedacht dat hij dat zou krijgen, en zeker niet zo snel.
Verveeld kijkt een -andere- dame van DMV onze documenten na. Ze doet nog een poging om de boel af te ketsen door te zeggen dat Diederik zijn Employee ID niet geldig is. Nadat Diederik met lichtjes dreigende stem 'Wablieft? Dit is niet geldig, en een uur geleden wel!?' had uitgebracht, zag ze dat het geen studentenkaart was en zei ze met zware tegenzin: it's ok. Met nog meer tegenzin handelde ze de verdere administratie af, gaf ze ons, zonder ons aan te kijken, de nummerplaten en keek vervolgens de andere kant op.
Wij maakten ons zo snel we konden uit de voeten, voor ze zich bedacht...
