De lente komt op gang: prachtig bloesemende bomen langs de lanen en in de parken, vrolijk flierefluitende vogeltjes en regen, want april staat hier bekend voor zijn April showers. Dit ondervonden we aan den lijve toen we eens in Wall Street gingen betogen. Gelukkig hadden we een kawee aan (die van Diederik droeg het embleempje van de Belgische politie - zoek de mol!). Verder waren er koude winddagen, afgewisseld met lekker warme T-shirt en ijsjesdagen. Voor onze bezoekers geen makkelijke opdracht 's ochtends: 'wat doen we aan?' Voor ons was dat soort weer eerder een teleurstelling: we hadden gedacht dat die azuurblauwe lucht en zonneschijn van de winter zouden blijven, maar dan met steeds warmere temperaturen...
Ook de vogels krijgen 't zot in hun kop door de lente. Zo is er de American Robin, een soort groot uitgevallen roodborst, die constant tegen ons raam komt vliegen. Uren aan een stuk tikt hij met zijn bek tegen het raam om dan uitgeput op onze brandtrap te bekomen. Dat is echt niet meer het schattige roodborstje tikt op het raam rintintin, neen, dat getik wordt na een tijd behoorlijk vervelend. Waar ik in het begin die Robins nog sympatiek vond, verdenk ik ze er nu van behoorlijk idioot te zijn. Hebben ze nu nog niet door dat hun spiegelbeeld NIET een of andere concurrent is die hun vrouwtje wil afpakken? Die vogel zou zijn energie beter steken in het bouwen van een nest, vooraleer een ander, slimmer exemplaar er met zijn vrouwtje vanonder is...
Ander, leuker vogelnieuws is de start van de lentemigratie van de zangertjes. Allerlei schattige kleine vogeltjes, met allemaal een verschillend motiefje, die hier in de stadsparken neerstrijken om uit te rusten van een lange tocht. Iedere keer we in de natuur of in een park zijn, bijvoorbeeld de New York Botanical Garden in de Bronx, ontdekken we nieuwe!
Vorig weekend voorspelden ze mooi weer in New York State, dus gingen we het Harriman-Bear Mountain State Park eens gaan checken. We ontdekten er een vrij speciaal soort landschap: rotsen met bomen op. We kwamen er ook oog-in-oog te staan met een zwarte slang van ongeveer 1 meter 20 -slik-, die gelukkig niet giftig bleek. Op zondag kuierden we door het zonovergoten Sunken Meadow State Park op Long Island. We zijn dus al een beetje bruin! Het terrasje waar we zoveel goesting in hadden na dat weekend wandelen, was weer eens zeer ver te zoeken. Toch ondenkbaar in Belgie dat er geen cafetaria met terras zou staan bij zo'n bos-strand-speeltuin. Ik begon zelfs heimwee te krijgen naar Eeklo, begot, alwaar de terrasjes zij aan zij het marktplein vullen...
Ook de vogels krijgen 't zot in hun kop door de lente. Zo is er de American Robin, een soort groot uitgevallen roodborst, die constant tegen ons raam komt vliegen. Uren aan een stuk tikt hij met zijn bek tegen het raam om dan uitgeput op onze brandtrap te bekomen. Dat is echt niet meer het schattige roodborstje tikt op het raam rintintin, neen, dat getik wordt na een tijd behoorlijk vervelend. Waar ik in het begin die Robins nog sympatiek vond, verdenk ik ze er nu van behoorlijk idioot te zijn. Hebben ze nu nog niet door dat hun spiegelbeeld NIET een of andere concurrent is die hun vrouwtje wil afpakken? Die vogel zou zijn energie beter steken in het bouwen van een nest, vooraleer een ander, slimmer exemplaar er met zijn vrouwtje vanonder is...
Ander, leuker vogelnieuws is de start van de lentemigratie van de zangertjes. Allerlei schattige kleine vogeltjes, met allemaal een verschillend motiefje, die hier in de stadsparken neerstrijken om uit te rusten van een lange tocht. Iedere keer we in de natuur of in een park zijn, bijvoorbeeld de New York Botanical Garden in de Bronx, ontdekken we nieuwe!
Vorig weekend voorspelden ze mooi weer in New York State, dus gingen we het Harriman-Bear Mountain State Park eens gaan checken. We ontdekten er een vrij speciaal soort landschap: rotsen met bomen op. We kwamen er ook oog-in-oog te staan met een zwarte slang van ongeveer 1 meter 20 -slik-, die gelukkig niet giftig bleek. Op zondag kuierden we door het zonovergoten Sunken Meadow State Park op Long Island. We zijn dus al een beetje bruin! Het terrasje waar we zoveel goesting in hadden na dat weekend wandelen, was weer eens zeer ver te zoeken. Toch ondenkbaar in Belgie dat er geen cafetaria met terras zou staan bij zo'n bos-strand-speeltuin. Ik begon zelfs heimwee te krijgen naar Eeklo, begot, alwaar de terrasjes zij aan zij het marktplein vullen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten