Ontluisterend gesprek

Vorige week had ik een doordeweeks cafégesprek met James, een gast die we al kennen sinds nieuwjaar en die fenomenaal grappige optredens geeft met zelfverzonnen liedjes. 't Gesprek over koetjes en kalfjes eindigde met de zin: 'ik moet nu naar huis, want ik moet morgen naar de rechtbank.' Dit was dus het begin van een heel nieuw verhaal: bleek dat hij tien jaar geleden enkele muziekinstrumenten had gekocht op afbetaling en dat hij niet tijdig en regelmatig had betaald. Zijn bank had die schulden doorgeschoven naar een zogenaamd 'collecting agency', dat aan je deur komt kloppen om de schulden te komen innen [freakyyy]. Dat collecting agency heeft blijkbaar ook de macht om beslag te leggen op je volledige bankrekening. Telkens er geld op je rekening gestort wordt, wordt dat onmiddellijk geïncasseerd door dat agency. Een geluk bij een ongeluk: lonen worden hier nog ouderwetserwijze uitbetaald in cheques. James leeft dus momenteel van cheque tot cheque. Hij gaat die dan innen in zo'n cheque-innings-kantoortje in plaats van in zijn bank. Dat bezoekje aan de rechtbank dient om een deal te sluiten met het collecting agency, zodat zijn rekening weer bruikbaar zou worden. Wat een verhaal!
In datzelfde gesprek kwam ook nog naar boven dat hij zich -met nochtans een deftige job- geen ziekteverzekering kan veroorloven omdat hij - en hier komt het - epilepsie heeft. Daardoor zou een ziekteverzekering hem een slordige 400 dollar per maand kosten. Groot schandaal!